hmkhuhum
snorf
heu
hwatsjoe
hwa
hwa
huh
hwatsjoe
ehhhh
haahk
slok
hmkhuuuhum
brobbelbrobbel
vroot
dinsdag 14 december 2010
maandag 13 december 2010
dan zijn w'uitgekwist
Oef, de veelweterijshow zit er even op.
Vrijdag eventjes casual de kwis van de politiezone K-L-M gewonnen met 10 punten voorsprong (met broer, pa en Paul). Voor een eerste kwis was het een vlekkloze organisatie, al waren de vragen iets te makkelijk (getuige de 87% die we haalden). Ja, na een paar weken komt er routine in.
Het was eignelijk de opwarmer voor de finale van de Stopselkwis in Denderhoutem. De A-finale, dan nog. Het niveau was een stuk hoger dan vorige week, maar toch hielden we goed stand (ook nadat we alle Orval van het café binnenhadden). We werden knap 6e op 14 (of eigenlijk op 28). Daarna gaan vieren in Café 'bij Gomaar', waar ik mijn licht vakkundig uitdronk. All work and no play makes Jack a dull boy.
Vrijdag eventjes casual de kwis van de politiezone K-L-M gewonnen met 10 punten voorsprong (met broer, pa en Paul). Voor een eerste kwis was het een vlekkloze organisatie, al waren de vragen iets te makkelijk (getuige de 87% die we haalden). Ja, na een paar weken komt er routine in.
Het was eignelijk de opwarmer voor de finale van de Stopselkwis in Denderhoutem. De A-finale, dan nog. Het niveau was een stuk hoger dan vorige week, maar toch hielden we goed stand (ook nadat we alle Orval van het café binnenhadden). We werden knap 6e op 14 (of eigenlijk op 28). Daarna gaan vieren in Café 'bij Gomaar', waar ik mijn licht vakkundig uitdronk. All work and no play makes Jack a dull boy.
woensdag 8 december 2010
11th dimension
'Een andere dimensie?'
Jos kon het verhaal van zijn vrouw amper vatten. Kort na de middag was ze vertrokken om boodschappen te doen en nu stond ze compleet verwilderd in de woonkamer.
'Ja, werkelijk,' sprak ze, 'al weet ik nog niet of dit nu de juiste werkelijkheid is'.
'Dus, je was in de Colruyt, daar waar de flessen water staan en je zag daar een deur die er normaal niet was. Waarom ben je er eigenlijk binnengegaan?'
'Waarom ook niet? Je verwacht je toch niet aan een poort naar een andere dimensie midden in de Colruyt? Daarbij, het tochtte dus ik wou gewoon de deur sluiten. Maar toen ik binnengluurde, was het al te laat: ik werd opgeslokt.'
'En toen kwam je in een soort magische wereld terecht, waar je met de dieren kon praten en waar je als snel tot koningin van het dierenrijk gekroond werd, op een troon van diamant. En je leefde er een vol jaar ?!' Jos fronste flink de wenkbrauwen.
'Ja, spaar me je sarcasme. Het was een hele beproeving. Ik heb je gemist, weet je. Die lange avonden, pratend met de dieren, waren speciaal, maar uiteindelijk zijn het ook maar beesten. Ze zien wat beter in het donker en ze kakken op de grond.'
'Hoe ben je dan uiteindelijk teruggeraakt?'
'Ken je Suzanne van naast de rijschool?', antwoordde ze met een vraag.
Jos twijfelde. Alweer zo'n vage kennis. 'Ja', loog hij half, 'Wat heeft zij ermee te maken?'
'Wel, ik had haar al zien lopen in de Colruyt. Met een kar vol wijn, of wat had je gedacht. Blijkt dat ze ook door die deur is gegaan. Ze kwam zo'n elf maand na mij toe in het dierenrijk, met kar en al. Nu, een flesje wijn was zeer welgekomen na elf maanden van droogte, dus hebben we er samen een gekraakt. Het probleem is dat het van die goedkope Argentijnse was, en 't was ook zo lang geleden... Ik ben uitgevlogen tegen een van de leeuwen die weer aan't kakken was op het gazon. 'Als 't zo zit', zei hij, 'dan sturen we u direct terug'. En voila, ik was ineens terug midden in de Colruyt'
Jos wist niet meer wat gezegd. Hij rommelde willekeurig door de boodschappentas.
'Je bent boter vergeten te kopen.'
Jos kon het verhaal van zijn vrouw amper vatten. Kort na de middag was ze vertrokken om boodschappen te doen en nu stond ze compleet verwilderd in de woonkamer.
'Ja, werkelijk,' sprak ze, 'al weet ik nog niet of dit nu de juiste werkelijkheid is'.
'Dus, je was in de Colruyt, daar waar de flessen water staan en je zag daar een deur die er normaal niet was. Waarom ben je er eigenlijk binnengegaan?'
'Waarom ook niet? Je verwacht je toch niet aan een poort naar een andere dimensie midden in de Colruyt? Daarbij, het tochtte dus ik wou gewoon de deur sluiten. Maar toen ik binnengluurde, was het al te laat: ik werd opgeslokt.'
'En toen kwam je in een soort magische wereld terecht, waar je met de dieren kon praten en waar je als snel tot koningin van het dierenrijk gekroond werd, op een troon van diamant. En je leefde er een vol jaar ?!' Jos fronste flink de wenkbrauwen.
'Ja, spaar me je sarcasme. Het was een hele beproeving. Ik heb je gemist, weet je. Die lange avonden, pratend met de dieren, waren speciaal, maar uiteindelijk zijn het ook maar beesten. Ze zien wat beter in het donker en ze kakken op de grond.'
'Hoe ben je dan uiteindelijk teruggeraakt?'
'Ken je Suzanne van naast de rijschool?', antwoordde ze met een vraag.
Jos twijfelde. Alweer zo'n vage kennis. 'Ja', loog hij half, 'Wat heeft zij ermee te maken?'
'Wel, ik had haar al zien lopen in de Colruyt. Met een kar vol wijn, of wat had je gedacht. Blijkt dat ze ook door die deur is gegaan. Ze kwam zo'n elf maand na mij toe in het dierenrijk, met kar en al. Nu, een flesje wijn was zeer welgekomen na elf maanden van droogte, dus hebben we er samen een gekraakt. Het probleem is dat het van die goedkope Argentijnse was, en 't was ook zo lang geleden... Ik ben uitgevlogen tegen een van de leeuwen die weer aan't kakken was op het gazon. 'Als 't zo zit', zei hij, 'dan sturen we u direct terug'. En voila, ik was ineens terug midden in de Colruyt'
Jos wist niet meer wat gezegd. Hij rommelde willekeurig door de boodschappentas.
'Je bent boter vergeten te kopen.'
dinsdag 7 december 2010
Musac for Life
Can you make some room for me?
Can you make some room for me??
Can you make some room for me!?
Can you make some room for me!?!?
Can you make some room for me!!!
Hahahaha, Milow, jongen, op de uitgestrekte toendra van Siberië is plaats genoeg voor u.
Gelukkig kan ik op't werk snel aan de volumeknop...
Can you make some room for me??
Can you make some room for me!?
Can you make some room for me!?!?
Can you make some room for me!!!
Hahahaha, Milow, jongen, op de uitgestrekte toendra van Siberië is plaats genoeg voor u.
Gelukkig kan ik op't werk snel aan de volumeknop...
maandag 6 december 2010
Stopselkwis @ Denderhoutem
De derde etappe van de kwismaand ging door in Denderhoutem. En het ging alweer vlot!
Het opzet van de kwis was even simpel als geniaal: 4 vragen, 4 antwoorden en een kwismaster na elke ronde die het telwerk deed. We (Koen, Domi, Pieter (buurman Koen) en ik) haalden twee keer als enige 4 op 4, wat ons telkens een rondje opleverde. Het toeval wou dat ik wist dat de Hongaarse uitvinder van de balpen Biro heet. De Britten zeggen consequent Biro tegen een bic, dus ik heb ooit eens opgezocht waar dat vandaan kwam... Leve Wikipedia! Soit, de vragen vielen mee qua moeilijkheidsgraad en ons ploegje werd gedeeld derde. Of was het vierde. We dronken immers menige pint om de hersenen goed geölied te houden. Niet slecht voor een gelegenheidsploegje. Volgende week spelen we de A-finale samen met 13 andere ploegen. Hoho, de spanning! Maar eerst vrijdag politiekwis. Daar zal het drankgebruik net iets matiger zijn.
Voorts... Ik heb zin om te sjotten. Dat vriesweer maakt moddervet.
Het opzet van de kwis was even simpel als geniaal: 4 vragen, 4 antwoorden en een kwismaster na elke ronde die het telwerk deed. We (Koen, Domi, Pieter (buurman Koen) en ik) haalden twee keer als enige 4 op 4, wat ons telkens een rondje opleverde. Het toeval wou dat ik wist dat de Hongaarse uitvinder van de balpen Biro heet. De Britten zeggen consequent Biro tegen een bic, dus ik heb ooit eens opgezocht waar dat vandaan kwam... Leve Wikipedia! Soit, de vragen vielen mee qua moeilijkheidsgraad en ons ploegje werd gedeeld derde. Of was het vierde. We dronken immers menige pint om de hersenen goed geölied te houden. Niet slecht voor een gelegenheidsploegje. Volgende week spelen we de A-finale samen met 13 andere ploegen. Hoho, de spanning! Maar eerst vrijdag politiekwis. Daar zal het drankgebruik net iets matiger zijn.
Voorts... Ik heb zin om te sjotten. Dat vriesweer maakt moddervet.
maandag 29 november 2010
betweterij a gogo
Vorige week donderdag ging een persoonlijke kwismaand van start.
Vanaf dan tot minstens 11 december doe ik mee aan 5 kwissen.
De eerste was een studentikoze kwis in café Merlo (aan de vismarkt).
Iets te studentikoos. De vragen trokken op niks (veel gokvragen, of gewoon te vergezocht). Samen met teamgenoten Fred, Arnout en Mati stond ik een ronde voor het einde op kop met één punt meer dan de tweede. Helaas, een paar verkeerde gokken op dikke zevervragen en we werden alsnog tweede. Prijs: elk een fles schuimende rosé.
Zaterdag was het kwis van het schooltje van het kind van de broer van de vrouw van mijn broer. Of Luka-Rey van Bart van Hilde van Koen. Zoals dit aangeeft, was ik er samen met Koen en Crahay de vreemde eend in de bijt. De kwis was zeer ordelijk en goed onderbouwd, de vragen waren leuk, soms voorspelbaar, maar nooit te vergezocht. We verpulverden de aanwezige mama's en papa's met maarliefst 12 punten voorsprong. 147 op 195, da's toch 75/100. Al die mensen: 'wie zijn dat, in feite?'. Haha. Prijs: we hadden geen trek in een dagrit in een bmw coupé, dus koos elk voor een fles (schuim)wijn. Opnieuw.
Zaterdag deel één van de Stopselkwis in Denderhoutem, samen met Koen, zijn buur en Domi. Het niveau gaat een pak hoger liggen, maar ik ben wel aan't warmdraaien.
Dan volgt nog de Politievriendenkwis en Stopselkwis part II. En wie weet de Olapola-kwis? Dan is't wel schoon geweest.
Vanaf dan tot minstens 11 december doe ik mee aan 5 kwissen.
De eerste was een studentikoze kwis in café Merlo (aan de vismarkt).
Iets te studentikoos. De vragen trokken op niks (veel gokvragen, of gewoon te vergezocht). Samen met teamgenoten Fred, Arnout en Mati stond ik een ronde voor het einde op kop met één punt meer dan de tweede. Helaas, een paar verkeerde gokken op dikke zevervragen en we werden alsnog tweede. Prijs: elk een fles schuimende rosé.
Zaterdag was het kwis van het schooltje van het kind van de broer van de vrouw van mijn broer. Of Luka-Rey van Bart van Hilde van Koen. Zoals dit aangeeft, was ik er samen met Koen en Crahay de vreemde eend in de bijt. De kwis was zeer ordelijk en goed onderbouwd, de vragen waren leuk, soms voorspelbaar, maar nooit te vergezocht. We verpulverden de aanwezige mama's en papa's met maarliefst 12 punten voorsprong. 147 op 195, da's toch 75/100. Al die mensen: 'wie zijn dat, in feite?'. Haha. Prijs: we hadden geen trek in een dagrit in een bmw coupé, dus koos elk voor een fles (schuim)wijn. Opnieuw.
Zaterdag deel één van de Stopselkwis in Denderhoutem, samen met Koen, zijn buur en Domi. Het niveau gaat een pak hoger liggen, maar ik ben wel aan't warmdraaien.
Dan volgt nog de Politievriendenkwis en Stopselkwis part II. En wie weet de Olapola-kwis? Dan is't wel schoon geweest.
maandag 15 november 2010
Meme
Zo rap, meme... ik zie u zondag nog angstig kijken omdat we weggaan. 'Maar we komen terug, zenne.' Wat moet een mens zeggen. Ik had u graag nog ne Schweppes gegeven. En een pateeke. En we hadden nog kunnnen babbelen over alles en nog wat. En ik zou voor de tiende keer zeggen dat ik al genoeg heb gegeten. En dat ik effectief brood in huis heb. En da'k gene cent moet hebben (maar geef toch maar, allez kom). Tegelijk pessimist en levensgenieter, ge hebt het in de familie ingebakken. Vandaag is't goe, al wat morgen komt, kan ni beter zijn. Want we zijn hier en nu samen, gezellig ne chocotof aan't smikkelen bij een tas koffie, de stoof brandt goe,... al de rest is gezever. Ge hebt overschot van gelijk. Ik ga u missen.
vrijdag 29 oktober 2010
averechts effect van reclame
Ik haal al mijn geld af, koop niks dan spaarlampen en 'k gooi ze bij het restafval. Ah nee, dan moeten ze nog meer reclame maken. Aargh...
donderdag 28 oktober 2010
hij zingt als een walvis (cfr Guust Flater)
De hele dag op stubru tracks uit het nieuwe album (Hvelreki) van Ozark Henry.
Er zijn er blijkbaar die dat een heel goed album vinden. Ik volg niet. Ik heb de hele dag plukken wol en eindjes garen gehoord, samen rustig gelegen in een kapotte droogtrommel. Wat een verslenste brol! Ik kan geloven als je net het verzameld werk van Enya achter de kiezen hebt, dat dit fris en gewaagd klinkt. Maar de gemiddelde mens kent die doodsverachting niet en hoort wat ie hoort: een Vlaams-elitaire zanger, terug van weggeweest -helemaal herbrond!- en zo mogelijk nog saaier als voorheen. Ik hoor nog steeds die gedateerde Coldplay-doorslagjes (Coldplay, wie waren dat ook alweer?), met een stervend weekdier op kop. En natuurlijk is die slappe koffie zo radiofähig als maar zijn kan, dus elk openbaar net gaat ervan weten. Barre tijden staan mij te wachten...
Wil je rustige muziek, die iets te vertellen heeft, die de ziel raakt én toch wat cool-scandinavisch is? Kings of Convenience. Maar die zijn wel extreem goed.
Er zijn er blijkbaar die dat een heel goed album vinden. Ik volg niet. Ik heb de hele dag plukken wol en eindjes garen gehoord, samen rustig gelegen in een kapotte droogtrommel. Wat een verslenste brol! Ik kan geloven als je net het verzameld werk van Enya achter de kiezen hebt, dat dit fris en gewaagd klinkt. Maar de gemiddelde mens kent die doodsverachting niet en hoort wat ie hoort: een Vlaams-elitaire zanger, terug van weggeweest -helemaal herbrond!- en zo mogelijk nog saaier als voorheen. Ik hoor nog steeds die gedateerde Coldplay-doorslagjes (Coldplay, wie waren dat ook alweer?), met een stervend weekdier op kop. En natuurlijk is die slappe koffie zo radiofähig als maar zijn kan, dus elk openbaar net gaat ervan weten. Barre tijden staan mij te wachten...
Wil je rustige muziek, die iets te vertellen heeft, die de ziel raakt én toch wat cool-scandinavisch is? Kings of Convenience. Maar die zijn wel extreem goed.
maandag 25 oktober 2010
banken...
Zondag, 17 oktober. Ik laat mijn bankkaart onbewust inslikken in een geldautomaat. Stom. En 't is al de tweede keer. Akkoord, ik bel Cardstop: mijn kaart wordt naar het Dexia-kantoor van Meise gestuurd. Nu, ik werk, dus in de week kan ik niet gaan. Op donderdag, wanneer de bank in al haar goedheid tot 18u30 open is, heb ik avondles, dus dat lukt ook niet. Ik heb ook nog welgeteld 0 dagen congé, dus dat lukt ook niet. Gelukkig is er nog de zaterdagochtend, de laatste strohalm voor de werkende mens. Zaterdag 23 oktober, 11u: de bank is dicht. Ze opent niet meer op zaterdag.
Goed, ik ken geen bankentrouw (hahaha, 'bankentrouw'), dus ik check of er soms een andere bank open is op zaterdag. Wel, noch Fortis, noch KBC, noch ING zijn open in Meise op zaterdag. Wel soms nog in andere gemeenten. Schoon, echt shoon. En je kan die kaart niet naar huis laten sturen...
'And you can take that to the bank. On weekdays. Till 16h30.'
Goed, ik ken geen bankentrouw (hahaha, 'bankentrouw'), dus ik check of er soms een andere bank open is op zaterdag. Wel, noch Fortis, noch KBC, noch ING zijn open in Meise op zaterdag. Wel soms nog in andere gemeenten. Schoon, echt shoon. En je kan die kaart niet naar huis laten sturen...
'And you can take that to the bank. On weekdays. Till 16h30.'
donderdag 21 oktober 2010
de ziener - in opbouw
'Wat ik nu ga vertellen, zal u verbazen.'
De ziener liet een pauze vallen om wat extra gewicht te geven aan zijn woorden. Hij zat al jaren in het vak en wist als geen ander hoe hij iets waarachtig kon doen klinken. Je kon zelfs zeggen dat hij 'pauzes laten vallen' tot een kunst had verheven. Hij keek in stilte zijn aanhoorders aan en monsterde hun gezichten. Het stamhoofd was duidelijk van het ongeduldige type, en toen zijn ogen die van de ziener kruisten, kon hij niet langer zwijgen.
'Ja, ziener, wat staat ons nu te wachten? Vertel op, in plaats van de show te stelen!'
'Alles op zijn tijd, eerwaarde stamhoofd, de toekomst kent geen spoed', suste de ziener. 'Ik ben immers goed geplaatst om te weten dat we erbij gebaat zijn om ons de komende momenten vooral niet te haasten. De ingewanden waren onverbiddelijk.'
Hij schraapte zijn keel en de omstaanders zetten zich schrap. Een ideaal moment om een pauze te laten vallen. Hij zocht tergend langzaam in zijn tuniek naar iets om het zweet van zijn voorhoofd te deppen. Niet dat hij zodanig transpireerde, het hoorde er gewoon bij.
'De vis was categoriek. Vooral de lever die kwam zo uit het Tekstboek der Haruspices gewandeld. Maar ik dwaal af van de essentie. Het staat vast dat vanaf morgen ...
ah kak... ik zit vast. later meer
De ziener liet een pauze vallen om wat extra gewicht te geven aan zijn woorden. Hij zat al jaren in het vak en wist als geen ander hoe hij iets waarachtig kon doen klinken. Je kon zelfs zeggen dat hij 'pauzes laten vallen' tot een kunst had verheven. Hij keek in stilte zijn aanhoorders aan en monsterde hun gezichten. Het stamhoofd was duidelijk van het ongeduldige type, en toen zijn ogen die van de ziener kruisten, kon hij niet langer zwijgen.
'Ja, ziener, wat staat ons nu te wachten? Vertel op, in plaats van de show te stelen!'
'Alles op zijn tijd, eerwaarde stamhoofd, de toekomst kent geen spoed', suste de ziener. 'Ik ben immers goed geplaatst om te weten dat we erbij gebaat zijn om ons de komende momenten vooral niet te haasten. De ingewanden waren onverbiddelijk.'
Hij schraapte zijn keel en de omstaanders zetten zich schrap. Een ideaal moment om een pauze te laten vallen. Hij zocht tergend langzaam in zijn tuniek naar iets om het zweet van zijn voorhoofd te deppen. Niet dat hij zodanig transpireerde, het hoorde er gewoon bij.
'De vis was categoriek. Vooral de lever die kwam zo uit het Tekstboek der Haruspices gewandeld. Maar ik dwaal af van de essentie. Het staat vast dat vanaf morgen ...
ah kak... ik zit vast. later meer
maandag 18 oktober 2010
de ruzie
'Nee, we gaan niet beginnen. Ik ken dat. Je gaat zeggen dat je er genoeg van hebt. Dat het verre van de eerste keer is en dat ik nooit zal veranderen. Dan kijk je me strak aan met een blik vol onbegrip - ja, zo ongeveer - waarop ik niets anders kan doen dan bedeesd wegkijken en mompelen dat ik het zo niet bedoel. Waarop ik de moed bijeenraap, je hand vastpak en zeg dat ik je doodgraag zie. Met de nodige zin voor pathetiek. Een kleine oscillatie van je pupillen zal verraden dat dit de juiste aanpak was, waarop ik nu ook je andere hand klem en je lieve woordjes toefluister, van het genre dat geen buitenstaander ooit zal begrijpen. Zo kruip ik terug in je vertrouwenssfeer en is het dispuut eigenlijk opgelost nog voor het tot stand is kunnen komen. Maar eerst, alleerst, ga je natuurlijk weer zeggen dat ik moet ophouden met je woorden in de mond te leggen. Wel schat, je valt in herhaling. En eerlijk gezegd is die sleur er voor mij ook soms te veel aan. Ik herinner nog onze begindagen, toen je me nog inspireerde om luisterrijke taal in dat lieve mondje van je te leggen. Dan kon ik uren doorgaan over hoe we zouden praten over de teloorgang van de media en de maatschappij in het algemeen, over hoe mooi het is wat we samen hebben, het weerbericht en god weet wat. Ik zou je zo graag af en toe eens gewoon 'foert' horen zeggen, maar dat vind ik dan weer afbreuk doen aan mijn literair vermogen. We mogen toch een zekere basiskwaliteit inbouwen in onze dialogen. Kom, we gaan rustig een hapje eten. Ik weet dat je zin hebt in frieten.'
vrijdag 15 oktober 2010
woensdag 22 september 2010
Wim lost de dingen op
Antwerpen: een brug en rap. Nimbyisten verbannen naar Noord-Korea voor heropvoeding.
België: ieder deel verantwoordelijk voor zijn eigen shit. Ook gij, Brussel. België houden als inpakpapier.
Gazetten, TV nieuws : irrelevante pulp, dus afschaffen.
Jolijt!
België: ieder deel verantwoordelijk voor zijn eigen shit. Ook gij, Brussel. België houden als inpakpapier.
Gazetten, TV nieuws : irrelevante pulp, dus afschaffen.
Jolijt!
dinsdag 6 juli 2010
Geert's got a new face
een zondagje Werchter, dat kan er altijd in.
Nog net op tijd toegekomen (met den Hans) om het einde van Sweet Coffee mee te pikken. Ik ken dit Belgisch groepje vooral van hun eerste cd: zachte, loungerige muziek, genre Start Believing, complementair met deze zomerse hitte. Niets van: toen we arriveerden in de Marquee, schakelden ze net over naar een soort goeiekope Milk Inc-achtige ambiancemuziek, begeleid door een schreeuwerige volksmenner. Bah!
Bon, dan maar even schaduw opzoeken en wat later naar Shameboy gaan kijken. Een soort sympathieke Belgische techno-achtige groep (met een paar hits). Ze hadden meteen de hele tent mee, maar al snel vond ik het monotoon worden. Ze hebben gewoon te veel gelijkaardige nummers. 't Is Officieel: 'boenkmuziek' kan mij echt niet meer boeien. Nog voor het einde trokken we richting hoofdpodium. Ivens en Katrien sloten zich aan.
Daar maakte Vampire Weekend hun opwachting. 'Upper West Side Soweto', zo horen ze te klinken. Een soort blijmoedige blanke pop/rockgroep uit Brooklyn met een Afrikaans tintje. Soit, ik had hun twee cd's, dus ik was benieuwd. Wel, ze hadden mij meteen beet. Ze begonnen met hun nieuwste hit Holiday en kregen de wei op hun hand. Jammer dat ze nog niet geneog materiaal hebben om echt een uur ambiance te maken, maar met ondertussen 5 radiohits bleef toch iedereen geïnteresseerd. Cousins bijvoorbeeld klink live een pak leuker dan op de radio. Toch was het zeer aangenaam onder die brandende middagzon.
Bier! Frieten! Ja! Even rusten en luisteren naar Alice in Chains, een onvervalste grunge-groep die de vroege jaren 90 deed terugkeren. Ik ken ze enkel van No Excuses, een zalige lome grungeplaat die heel de wei tot kalmte maande. De rest van de nummers waren net iets harder en voor mij compleet onbekend, maar toch heb ik me niet verveeld.
John Paul Jones, Dave Grohl, Josh Homme. Zware namen en dan nog in één groep: Them Crooked Vultures. Loeihard, zeer virtuoos, dreigend,... Voor mij net iets te technisch om echt plezier aan te beleven. De spelvreugde van die mannen op't podium maakt wel veel goed. Soit, volgende!
Arcade Fire! Eindelijk kreeg ik ze te zien. Ik heb hun 2 CD's en een EP, en de nieuwe CD beloofd een goeie te worden, getuige de single We Used to Wait. Zoals te verwachten lieten ze enkele nieuwe nummers op het publiek los. Zo raakt het volkeen beetje de draad kwijt. Natuurlijk waren de hits: No Cars Go, Intervention en een knalversie van Rebellion (Lies). En ze speelden enkele van mijn favoriete albumtracks (vreemd: amper iets van hun tweede cd en niks van hun eerste EP). Om dan plots te beseffen dat hun uur gedaan was. Straf, dat uur leek veel korter!
Nog even bijtanken voor de apotheose: Pearl Jam. Den Eddy Vadder zag er gevaarlijk uit en hij toonde veel goesting. Alles wat ze speelden was zeer hard. Ze begonnen met Do the Evolution, misschien meer bekend van de clip, maar ook gewoon een supernummer. Enkele nieuwe nummers, zoals The Fixer, kregen veel meeval, maar bij Even Flow was het hek helemaal van de dam. Ze maakten er een ongelofelijk sterk jamsessie van. Eddy en de zijnen deden wat ze wilden, en met Alive was natuurlijk iedereen tevreden. Als klap op de vuurpijl mocht Dave Grohl nog komen meedoen op het finale nummer, ook al een bom van een schijf (mij wel onbekend). Zonder twijfel het optreden met de hoogste energiewaarde. Ruig en goed!
En dan naar huis. Een uur op de parking staan aanschuiven. Who cares...
Nog net op tijd toegekomen (met den Hans) om het einde van Sweet Coffee mee te pikken. Ik ken dit Belgisch groepje vooral van hun eerste cd: zachte, loungerige muziek, genre Start Believing, complementair met deze zomerse hitte. Niets van: toen we arriveerden in de Marquee, schakelden ze net over naar een soort goeiekope Milk Inc-achtige ambiancemuziek, begeleid door een schreeuwerige volksmenner. Bah!
Bon, dan maar even schaduw opzoeken en wat later naar Shameboy gaan kijken. Een soort sympathieke Belgische techno-achtige groep (met een paar hits). Ze hadden meteen de hele tent mee, maar al snel vond ik het monotoon worden. Ze hebben gewoon te veel gelijkaardige nummers. 't Is Officieel: 'boenkmuziek' kan mij echt niet meer boeien. Nog voor het einde trokken we richting hoofdpodium. Ivens en Katrien sloten zich aan.
Daar maakte Vampire Weekend hun opwachting. 'Upper West Side Soweto', zo horen ze te klinken. Een soort blijmoedige blanke pop/rockgroep uit Brooklyn met een Afrikaans tintje. Soit, ik had hun twee cd's, dus ik was benieuwd. Wel, ze hadden mij meteen beet. Ze begonnen met hun nieuwste hit Holiday en kregen de wei op hun hand. Jammer dat ze nog niet geneog materiaal hebben om echt een uur ambiance te maken, maar met ondertussen 5 radiohits bleef toch iedereen geïnteresseerd. Cousins bijvoorbeeld klink live een pak leuker dan op de radio. Toch was het zeer aangenaam onder die brandende middagzon.
Bier! Frieten! Ja! Even rusten en luisteren naar Alice in Chains, een onvervalste grunge-groep die de vroege jaren 90 deed terugkeren. Ik ken ze enkel van No Excuses, een zalige lome grungeplaat die heel de wei tot kalmte maande. De rest van de nummers waren net iets harder en voor mij compleet onbekend, maar toch heb ik me niet verveeld.
John Paul Jones, Dave Grohl, Josh Homme. Zware namen en dan nog in één groep: Them Crooked Vultures. Loeihard, zeer virtuoos, dreigend,... Voor mij net iets te technisch om echt plezier aan te beleven. De spelvreugde van die mannen op't podium maakt wel veel goed. Soit, volgende!
Arcade Fire! Eindelijk kreeg ik ze te zien. Ik heb hun 2 CD's en een EP, en de nieuwe CD beloofd een goeie te worden, getuige de single We Used to Wait. Zoals te verwachten lieten ze enkele nieuwe nummers op het publiek los. Zo raakt het volkeen beetje de draad kwijt. Natuurlijk waren de hits: No Cars Go, Intervention en een knalversie van Rebellion (Lies). En ze speelden enkele van mijn favoriete albumtracks (vreemd: amper iets van hun tweede cd en niks van hun eerste EP). Om dan plots te beseffen dat hun uur gedaan was. Straf, dat uur leek veel korter!
Nog even bijtanken voor de apotheose: Pearl Jam. Den Eddy Vadder zag er gevaarlijk uit en hij toonde veel goesting. Alles wat ze speelden was zeer hard. Ze begonnen met Do the Evolution, misschien meer bekend van de clip, maar ook gewoon een supernummer. Enkele nieuwe nummers, zoals The Fixer, kregen veel meeval, maar bij Even Flow was het hek helemaal van de dam. Ze maakten er een ongelofelijk sterk jamsessie van. Eddy en de zijnen deden wat ze wilden, en met Alive was natuurlijk iedereen tevreden. Als klap op de vuurpijl mocht Dave Grohl nog komen meedoen op het finale nummer, ook al een bom van een schijf (mij wel onbekend). Zonder twijfel het optreden met de hoogste energiewaarde. Ruig en goed!
En dan naar huis. Een uur op de parking staan aanschuiven. Who cares...
donderdag 1 juli 2010
righeira
Ik wil liggen aan een zwembad, wat boekskes lezen en stomweg in slaap vallen. Voor al de rest is het te warm. 's Avonds onnozel gaan doen en ergens 's nachts uitgeput in slaap vallen. En de dag erna: hetzelfde. En dat tot ik het beu wordt. Niet omdat de kalender plots zegt dat het maandag is.
Pfff.
Pfff.
maandag 22 maart 2010
de reis
Enkele bemerkingen:
- Japanners hebben een ongelofelijk gevoel voor openbare orde. Een trein kan bomvol zitten, toch is het er muisstil. Hele drommen werknemers schuifelen gedecideerd van trein tot trein en zullen hoogtens eens luidop kuchen. Ook op straat zullen ze niet lopen brallen. In Kyoto is het op dat vlak wel wat gemoedelijker dan in Tokyo.
-Kassiers zijn er ultra-vriendelijk. Kom je in België met een briefje van 100 euro af voor een kleine aankoop, dan zal je door de man/vrouw in kwestie neergebliksemd worden. In Japan geen scheve blik, maar wel een soort standaard-actie waarbij het wisselgeld glashelder voor uw ogen geteld wordt, begeleid door een twintigtal arigato's. Ook in restaurants is de klant koning. om het kort te stellen: afblaffende snert-cafébazen zoals Frank van de Singel vind je er niet terug.
-Kawaii (schattig) is het woord! Of het nu reclame of een officiële boodschap is, een lief cartoon-beestje zal je wijzen op het feit dat je 30.000 Yen mag dokken als je vuil op de straat gooit. Een vrolijk vogelgefluit zal weerluiden als het voetgangerslicht op groen springt. Soms wordt het wat overdreven. Zo lopen sommige meisjes rond in kledij die meisjes hier ontgroeien na het derde studiejaar (letterlijk en figuurlijk). Zelfs de meeste mannen hebben een hangertje aan hun gsm.
-Japan heeft een fastfood-cultuur. Niet dat ze enkel nog naar McDonalds gaan (waar ze trouwens enkel een koffie bestellen en dan op hun gemak hun huiswerk maken). De meeste kleine restaurantjes zullen je razendsnel bedienen en kijken je vriendelijk buiten als je gedaan hebt met je maaltijd. Tokyo rondrazen en 'pauzeren door een stukske te gaan eten', dat lukt dus niet. Ordinaire cafés, Belgian style, vind je zeer moeilijk; er is altijd een uitgebreid aanbod van eten.
-Oei, we hebben hier precies af en toe file. Wel, dan leggen we nog een viaduct aan. Er wordt niet gezeverd over transport. Tot drie etages diep lopen de treinen/metro's en tot 4 etages hogen rijden de andere treinen en auto's. Op spitsuur staan er voor een agglomeratie van +30 miljoen inwoners verrassend korte file. En treinen rijden zo vaak en naar alle uithoeken, dan je nooit langer dan tien minuten staat te wachten. Op twee weken tijd: één trein gezien met vijf minuten vertraging (gevolgd door zeer uitgebreide excuses). NMBS, enige commentaar?
-Dat we zeer provincialistisch zijn. We maken ons druk om dingen die qua dimensie echt futiel zijn vergeleken met pakweg Tokyo. Daar heb je een megalopolis, waar mensen op mekaars neus leven en waar een aardbeving op eender welk moment alles kan om zeep helpen. En hier worden ze witheet van woede als er een nieuw stukje autostrade zou bijgebouwd worden om de mini-stad Brussel wat bereikbaarder te maken. Mijn voorstel: alles geitewollensokken en Nimbyisten op een grote boot naar Tokyo en ze daar twee weken laten rondlopen om de duizenden Lange Wappers te aanschouwen. Als ze dan nog zagen: interneren wegens compleet nutteloos.
-Qua televisie zijn het net de Fransen. Human intrest, talkshows met tientallen genodigden, flatterende opmerkingen van links naar rechts,... En het nieuws heeft net als hier een hoog fait divers-gehalte.
-'t Internet. De vele jongeren (veelal Amerikanen en Duitsers) in de jeugdherbergen hebben één ding gemeen: ze kunnen niet meer zonder internet. Vaak hebben ze hun eigen laptop mee (terwijl er een tiental beschikbaar waren), ze staan op: checken hun mail, chatten een beetje. Ze gaan ontbijten, trekken de stad in. Ze komen terug: checken mail, chatten uren aan een stuk, gaan slapen, nemen de laptop mee in bed,... Domi en ik zijn blijkbaar echt van een andere generatie. Ik beperkte me tot een korte booschap op faecesbook (een kleine persoonlijke nederlaag) en Domi had terecht enkel oog voor zijn Liesbeth. En daar hield het op. Wat is de fun van op vakantie gaan als je constant die link met thuis wilt hebben?
Soit, ik kom wel op nog dingen
maandag 15 februari 2010
Rodelen moet je doen
Geld! Wat een merde. Ik snap er de kloten van. Ik zie niet hoe ik aan mijn bescheiden, maar zeker niet triestig loon, allerlei dingen zou bekostigen. Ik ga nu een lekker verre reis doen en niet op geld letten. Dat zou richting 2.000 Euro kunnen gaan. Lijkt veel, maar daarvoor heb je misschien een wiel en een voordeur van een normale stadsauto. Of de klink van een nieuw huis. Sparen heeft dus iets onnozels. Als ik de riem er écht opleg, dan lukt het wel om die auto redelijk snel te kopen. Maar een kot...
We zullen zien, ik ben nog niet wakker genoeg.
We zullen zien, ik ben nog niet wakker genoeg.
donderdag 4 februari 2010
het geheel is meer dan de som van Jef Deelen
Zo kwaad worden over een voetbalmatch. Leg dat maar eens uit, aan bijvoorbeeld de klasgneoot uit de les Japans, die niet eens wist dat er gevoetbald werd gisteren. Ref Luc Wouters komt er in het Nieuwsblad vanaf met een 6 op 10. Ik neem aan in de redenering dat hij 'voor de rest redelijk goed floot'. Maar wat is die rest nog waard na zoiets doms? Als ik hier en nu een zeer degelijk tekstje bijeenschrijf, maar ik lardeer deze met een absurde dt-fout, heeft dat dan geen weerslag op het geheel? Moet ik de Gestaltpsychologie erbij halen? Móet ik !? Ik weiger!
Neen, meneer Wouters komt er vanaf met een hele reeks sussende opmerkingen. Het zou immers begrijpelijk zijn 'na heel de affaire Witsel'. Dat is zeer kort door de bocht. De tackle van Witsel op Standard was met gestrekt been én kwam vanuit een hoge positie. Die van Vargas was stuntelig, lomp, half gestrekt en had amper vaart omdat hij met zijn andere knie al een halve meter in de grond stak. Misschien geel, misschien zelfs geen fout. Ik zie dus geen enkele vergelijking. Als de ref op zo'n moment in enkele milliseconden hele sportrubrieken door zijn hoofd voelt suizen en dan enkel tot die conclusie kan komen, dan is hij niet klaar voor een topmatch.
Hoe slaagde hij er in om in een door en door faire match vijf gele en een rode kaart te trekken? Eerste helft, wegwerpgebaar van Blondel: geel. Tweede helft, wegwerpgebaar van Van Damme: genegeerd. Als je per se principes wil installeren in een match - een nobel doel - doe dit dan consequent.
Wat rest er nu nog voor de competitie? Een aanklampend Brugge dat moet hopen op een anderlecht dat nu ineens steken zou laten vallen. Terwijl ze gisteren in het Astridpark toonden dat ze de strijd aan wilden gaan, hen met gelijke wapens te bestrijden. Ref Wouters draait eigenhandig de spanning in de competitie de nek om. Maar voor de rest fluit hij wel een goed seizoen.
Neen, meneer Wouters komt er vanaf met een hele reeks sussende opmerkingen. Het zou immers begrijpelijk zijn 'na heel de affaire Witsel'. Dat is zeer kort door de bocht. De tackle van Witsel op Standard was met gestrekt been én kwam vanuit een hoge positie. Die van Vargas was stuntelig, lomp, half gestrekt en had amper vaart omdat hij met zijn andere knie al een halve meter in de grond stak. Misschien geel, misschien zelfs geen fout. Ik zie dus geen enkele vergelijking. Als de ref op zo'n moment in enkele milliseconden hele sportrubrieken door zijn hoofd voelt suizen en dan enkel tot die conclusie kan komen, dan is hij niet klaar voor een topmatch.
Hoe slaagde hij er in om in een door en door faire match vijf gele en een rode kaart te trekken? Eerste helft, wegwerpgebaar van Blondel: geel. Tweede helft, wegwerpgebaar van Van Damme: genegeerd. Als je per se principes wil installeren in een match - een nobel doel - doe dit dan consequent.
Wat rest er nu nog voor de competitie? Een aanklampend Brugge dat moet hopen op een anderlecht dat nu ineens steken zou laten vallen. Terwijl ze gisteren in het Astridpark toonden dat ze de strijd aan wilden gaan, hen met gelijke wapens te bestrijden. Ref Wouters draait eigenhandig de spanning in de competitie de nek om. Maar voor de rest fluit hij wel een goed seizoen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
