Enkele bemerkingen:
- Japanners hebben een ongelofelijk gevoel voor openbare orde. Een trein kan bomvol zitten, toch is het er muisstil. Hele drommen werknemers schuifelen gedecideerd van trein tot trein en zullen hoogtens eens luidop kuchen. Ook op straat zullen ze niet lopen brallen. In Kyoto is het op dat vlak wel wat gemoedelijker dan in Tokyo.
-Kassiers zijn er ultra-vriendelijk. Kom je in België met een briefje van 100 euro af voor een kleine aankoop, dan zal je door de man/vrouw in kwestie neergebliksemd worden. In Japan geen scheve blik, maar wel een soort standaard-actie waarbij het wisselgeld glashelder voor uw ogen geteld wordt, begeleid door een twintigtal arigato's. Ook in restaurants is de klant koning. om het kort te stellen: afblaffende snert-cafébazen zoals Frank van de Singel vind je er niet terug.
-Kawaii (schattig) is het woord! Of het nu reclame of een officiële boodschap is, een lief cartoon-beestje zal je wijzen op het feit dat je 30.000 Yen mag dokken als je vuil op de straat gooit. Een vrolijk vogelgefluit zal weerluiden als het voetgangerslicht op groen springt. Soms wordt het wat overdreven. Zo lopen sommige meisjes rond in kledij die meisjes hier ontgroeien na het derde studiejaar (letterlijk en figuurlijk). Zelfs de meeste mannen hebben een hangertje aan hun gsm.
-Japan heeft een fastfood-cultuur. Niet dat ze enkel nog naar McDonalds gaan (waar ze trouwens enkel een koffie bestellen en dan op hun gemak hun huiswerk maken). De meeste kleine restaurantjes zullen je razendsnel bedienen en kijken je vriendelijk buiten als je gedaan hebt met je maaltijd. Tokyo rondrazen en 'pauzeren door een stukske te gaan eten', dat lukt dus niet. Ordinaire cafés, Belgian style, vind je zeer moeilijk; er is altijd een uitgebreid aanbod van eten.
-Oei, we hebben hier precies af en toe file. Wel, dan leggen we nog een viaduct aan. Er wordt niet gezeverd over transport. Tot drie etages diep lopen de treinen/metro's en tot 4 etages hogen rijden de andere treinen en auto's. Op spitsuur staan er voor een agglomeratie van +30 miljoen inwoners verrassend korte file. En treinen rijden zo vaak en naar alle uithoeken, dan je nooit langer dan tien minuten staat te wachten. Op twee weken tijd: één trein gezien met vijf minuten vertraging (gevolgd door zeer uitgebreide excuses). NMBS, enige commentaar?
-Dat we zeer provincialistisch zijn. We maken ons druk om dingen die qua dimensie echt futiel zijn vergeleken met pakweg Tokyo. Daar heb je een megalopolis, waar mensen op mekaars neus leven en waar een aardbeving op eender welk moment alles kan om zeep helpen. En hier worden ze witheet van woede als er een nieuw stukje autostrade zou bijgebouwd worden om de mini-stad Brussel wat bereikbaarder te maken. Mijn voorstel: alles geitewollensokken en Nimbyisten op een grote boot naar Tokyo en ze daar twee weken laten rondlopen om de duizenden Lange Wappers te aanschouwen. Als ze dan nog zagen: interneren wegens compleet nutteloos.
-Qua televisie zijn het net de Fransen. Human intrest, talkshows met tientallen genodigden, flatterende opmerkingen van links naar rechts,... En het nieuws heeft net als hier een hoog fait divers-gehalte.
-'t Internet. De vele jongeren (veelal Amerikanen en Duitsers) in de jeugdherbergen hebben één ding gemeen: ze kunnen niet meer zonder internet. Vaak hebben ze hun eigen laptop mee (terwijl er een tiental beschikbaar waren), ze staan op: checken hun mail, chatten een beetje. Ze gaan ontbijten, trekken de stad in. Ze komen terug: checken mail, chatten uren aan een stuk, gaan slapen, nemen de laptop mee in bed,... Domi en ik zijn blijkbaar echt van een andere generatie. Ik beperkte me tot een korte booschap op faecesbook (een kleine persoonlijke nederlaag) en Domi had terecht enkel oog voor zijn Liesbeth. En daar hield het op. Wat is de fun van op vakantie gaan als je constant die link met thuis wilt hebben?
Soit, ik kom wel op nog dingen
