Fuck Liverpool (en gelijk álle Engelsen)

Het is weer gelukt. Een schitterende match van Standard is herleid tot een stom statistiekje, iets wat binnen een jaar door elke fake-voetbalkenner vergeten is.

En maar zuipen gisteren. Zo Standard briljant speelde, zo dwarrelden de pinten binnen. Het logische gevolg is dat ik nu een wrak ben, met de flatulatiekracht van een losgebroken stier, zich van vapeur tot vapeur slepend. Dit wrak heeft de hele -en ik herhaal- de hele voormiddag als een bezetene betalingen zitten regelen, nagekeken op dubbele, lastige telefoons aangenomen, bucht zitten uitpluizen,... Niks wordt er vandaag betaald. Fijn.

Autoradio! Ja, volgende vrijdag heb ik ne nieuwe. Nen Blaupunkt, me dunkt. Vol snufjes zoals... dinges! Bluetooth voor de gsm, USB en Ipod aansluiting (niet dat ik een heb),ne zapper zowaar. Best kostelijk, maar soit. Ik ga niet blijven sukkelen met cd'kes die constant haperen. Nu nog een dikke USB-stick kopen en de leut kan beginnen. Boxen enzo intresseren mij niet; ik ben maar een halve johnny.

werk

Werk verknoeit dagen. De enigse dag dat ge naar de winkel kunt is nu zaterdag, een dag waarop ge liefst niet in de buurt van winkels komt. Hele drommen bejaarden liggen immers in de berm te stinken tot het zaterdagmiddag is. Dan komen ze hun traagheid botvieren op de werkmens. Hun boodschappenlijsten zijn slechts schijn. Ze kennen toch hun hele lijst van buiten. Ze lezen het alleen om ons nog extra te kloten. 'Gij wanordelijk jong gespuis, gij. Ge zijt weer met u geld aan't smijten, hé manneke.'

Huh? Neen, dit is niet grappig. Zonet naar 'Mock he week' gekeken (op de U-buis) en me alweer kapotgelachen. Aldus, elke poging tot humor komt nu op mezelf zeer belegen over. Het is als... iets grappigs proberen te zeggen na de mop van het jaar. Ja, zo grappig dus.

Ewel, ik koop mij een console. En ne computer. En nen autoradio. Een maandloon of 2 er klakkeloos doorjagen...

We zullen zien.