averechts effect van reclame

Ik haal al mijn geld af, koop niks dan spaarlampen en 'k gooi ze bij het restafval. Ah nee, dan moeten ze nog meer reclame maken. Aargh...

hij zingt als een walvis (cfr Guust Flater)

De hele dag op stubru tracks uit het nieuwe album (Hvelreki) van Ozark Henry.

Er zijn er blijkbaar die dat een heel goed album vinden. Ik volg niet. Ik heb de hele dag plukken wol en eindjes garen gehoord, samen rustig gelegen in een kapotte droogtrommel. Wat een verslenste brol! Ik kan geloven als je net het verzameld werk van Enya achter de kiezen hebt, dat dit fris en gewaagd klinkt. Maar de gemiddelde mens kent die doodsverachting niet en hoort wat ie hoort: een Vlaams-elitaire zanger, terug van weggeweest -helemaal herbrond!- en zo mogelijk nog saaier als voorheen. Ik hoor nog steeds die gedateerde Coldplay-doorslagjes (Coldplay, wie waren dat ook alweer?), met een stervend weekdier op kop. En natuurlijk is die slappe koffie zo radiofähig als maar zijn kan, dus elk openbaar net gaat ervan weten. Barre tijden staan mij te wachten...

Wil je rustige muziek, die iets te vertellen heeft, die de ziel raakt én toch wat cool-scandinavisch is? Kings of Convenience. Maar die zijn wel extreem goed.

banken...

Zondag, 17 oktober. Ik laat mijn bankkaart onbewust inslikken in een geldautomaat. Stom. En 't is al de tweede keer. Akkoord, ik bel Cardstop: mijn kaart wordt naar het Dexia-kantoor van Meise gestuurd. Nu, ik werk, dus in de week kan ik niet gaan. Op donderdag, wanneer de bank in al haar goedheid tot 18u30 open is, heb ik avondles, dus dat lukt ook niet. Ik heb ook nog welgeteld 0 dagen congé, dus dat lukt ook niet. Gelukkig is er nog de zaterdagochtend, de laatste strohalm voor de werkende mens. Zaterdag 23 oktober, 11u: de bank is dicht. Ze opent niet meer op zaterdag.

Goed, ik ken geen bankentrouw (hahaha, 'bankentrouw'), dus ik check of er soms een andere bank open is op zaterdag. Wel, noch Fortis, noch KBC, noch ING zijn open in Meise op zaterdag. Wel soms nog in andere gemeenten. Schoon, echt shoon. En je kan die kaart niet naar huis laten sturen...

'And you can take that to the bank. On weekdays. Till 16h30.'

de ziener - in opbouw

'Wat ik nu ga vertellen, zal u verbazen.'
De ziener liet een pauze vallen om wat extra gewicht te geven aan zijn woorden. Hij zat al jaren in het vak en wist als geen ander hoe hij iets waarachtig kon doen klinken. Je kon zelfs zeggen dat hij 'pauzes laten vallen' tot een kunst had verheven. Hij keek in stilte zijn aanhoorders aan en monsterde hun gezichten. Het stamhoofd was duidelijk van het ongeduldige type, en toen zijn ogen die van de ziener kruisten, kon hij niet langer zwijgen.
'Ja, ziener, wat staat ons nu te wachten? Vertel op, in plaats van de show te stelen!'
'Alles op zijn tijd, eerwaarde stamhoofd, de toekomst kent geen spoed', suste de ziener. 'Ik ben immers goed geplaatst om te weten dat we erbij gebaat zijn om ons de komende momenten vooral niet te haasten. De ingewanden waren onverbiddelijk.'
Hij schraapte zijn keel en de omstaanders zetten zich schrap. Een ideaal moment om een pauze te laten vallen. Hij zocht tergend langzaam in zijn tuniek naar iets om het zweet van zijn voorhoofd te deppen. Niet dat hij zodanig transpireerde, het hoorde er gewoon bij.
'De vis was categoriek. Vooral de lever die kwam zo uit het Tekstboek der Haruspices gewandeld. Maar ik dwaal af van de essentie. Het staat vast dat vanaf morgen ...

ah kak... ik zit vast. later meer

de ruzie

'Nee, we gaan niet beginnen. Ik ken dat. Je gaat zeggen dat je er genoeg van hebt. Dat het verre van de eerste keer is en dat ik nooit zal veranderen. Dan kijk je me strak aan met een blik vol onbegrip - ja, zo ongeveer - waarop ik niets anders kan doen dan bedeesd wegkijken en mompelen dat ik het zo niet bedoel. Waarop ik de moed bijeenraap, je hand vastpak en zeg dat ik je doodgraag zie. Met de nodige zin voor pathetiek. Een kleine oscillatie van je pupillen zal verraden dat dit de juiste aanpak was, waarop ik nu ook je andere hand klem en je lieve woordjes toefluister, van het genre dat geen buitenstaander ooit zal begrijpen. Zo kruip ik terug in je vertrouwenssfeer en is het dispuut eigenlijk opgelost nog voor het tot stand is kunnen komen. Maar eerst, alleerst, ga je natuurlijk weer zeggen dat ik moet ophouden met je woorden in de mond te leggen. Wel schat, je valt in herhaling. En eerlijk gezegd is die sleur er voor mij ook soms te veel aan. Ik herinner nog onze begindagen, toen je me nog inspireerde om luisterrijke taal in dat lieve mondje van je te leggen. Dan kon ik uren doorgaan over hoe we zouden praten over de teloorgang van de media en de maatschappij in het algemeen, over hoe mooi het is wat we samen hebben, het weerbericht en god weet wat. Ik zou je zo graag af en toe eens gewoon 'foert' horen zeggen, maar dat vind ik dan weer afbreuk doen aan mijn literair vermogen. We mogen toch een zekere basiskwaliteit inbouwen in onze dialogen. Kom, we gaan rustig een hapje eten. Ik weet dat je zin hebt in frieten.'

bang bang bang

dit liedje en die clip blijven zeer goed...