you're kidding, right?

Humor. Een concept waar ieder zo zijn opvatting over heeft. Eigenlijk zijn er gewoon enkele basisprincipes die altijd werken.

-Ergernissen
De ruwe inhoud. Dram door over een simpele, banale ergernis, liefst een waar je niet meteen bij stilstaat. Type-opmerkingen, gewoontes, verpakkingen, herkenbare situaties, menselijk falen,...
Om af te sluiten:
a) geef er een absurde draai aan, overdrijf
b) vergelijk met iets gelijkaardig in een gans andere situatie ('percies alsof...')
c) shockeer
d) blijf doorlullen tot je aan een nieuwe ergernis uitkomt

-Tempo
Laatst zag ik in Comedy Casino Cup iemand heel zijn act afdrammen als een opstelletje. Fout. Tenzij je het zo bedoelt. Tempowisselingen verscherpen de aandacht van de toeschouwer, omdat verandering nu eenmaal dat effect heeft. Bij een plotse versnelling zullen die met het snelste brein vroeg lachen, daarmee de iets trageren van geest uilokkend om anticiperend te lachen. Ze zullen ze op korte termijn wel snappen, maar willen niet onderdoen voor hun snellere medemens. En als ze het dan toch niet snappen, dan heb je gewonnen. Zo kunnen matig humoristische mensen toch een hoop mensen aan het lachen krijgen.

-De flauwe grap
Die werkt best als dessert bij een andere, meer uitgewerkte grap. Of je kan ze plots volledig los plaatsen en 'hohoo'-lachers de rest laten doen. Mislukt ze, dan mag je ze proberen redden, afhankelijk van waar uw krachtpunten liggen (ben ik onnozel of een shocker). Pro's wenden vaak een flauwe grap aan als themawissel ('speaking of...')

-Mimiek/gesticuleren
Bij het overbrengen van een boodschap is wat je zegt maar voor 30% belangrijk, 70% komt op het conto van uw lijf. Dit wil niet zeggen dat je moet bewegen als een gek om grappig te zijn. Contrasten werken vaak het best. Mensen die met een uitgestreken gezicht complete waanzin verkondigen, bijvoorbeeld (zie: Stephen Colbert!).

-Inleving
Het moeilijkste aspect van humor. Dit komt in grote mate neer op uw vermogen tot aanvoelen van de toehoorder. Hier gaan velen de mist in, vaak hun leven lang. Als je geen benul hebt van wat de ander denkt, dan kan je niet inspelen op diens lachspieren. Dit is bij een één-op-één situatie, of bij meerdere gelijkgestemden. Is de groep heterogeen, dan moet je voor de grootste gemene deler gaan, maar dan in gemiddelde. Wat? Scherpe en platte moppen door elkaar gebruiken, dus.

-Timing
Hangt vast aan inleving. Zonder timing is er geen humor. Verschrikkelijk lastig om onder de knie te krijgen (typ : ga jarenlang op café, maar dan niet steeds hetzelfde). Valt veel over te zeggen, maar ik denk gewoon dat het niet iedereen gegeven is.

-Overdrijven
Gewoon de grenzen van wat algemeen aanvaard/verwacht wordt aftasten en er dan over gaan. Ga je er ver over, dan shockeer je. Let op: er treedt hier gewenning op. Als je veel shockeert, dan zwakt het shock-effect af. Tenzij je steeds erger shockeert, natuurlijk.

-Aanwezig zijn
Jezelf betrekken in de grap, je zwak of gespeeld sterk tonen, relativeren of net een stijfkop zijn. Wat je het best past, maar toon je betrokkenheid. Verlaag je niet tot een 'meningmens' ('Ik heb er gelezen dat...' ''t Is toch wel erg dat...').

Facultatief:

-Verwarring zaaien
'Huh? Is hij nu serieus?' Ruimte laten voor interpretatie, dus ('bedoelt hij dat nu zo?')

-Publiek gebruiken
Zoek iemand uit die duidelijk niet kan volgen en laat hem/haar zweten

-Geen steek houden
Een zeer moeilijke vorm van humor. Vergt volharding in de onzin, want glijdt anders af in los gezever.

-Specialiseren
Houdt u aan bijvoorbeeld: gedichtjes, geluidjes, typetjes, attributen,... Soms combineerbaar.

-Brand stichten
Niets trekt beter de aandacht dan een plots opflakkerend vuur.


Dit voorgaande is mijn persoonlijke opvatting van humor en kan dus dik mis zijn. Maar kom, heel veel van wat grappig is, vindt hier zijn grond in.

Volgende week: macramé voor beginners.

omfloersend

Maslow. Iemand? Als ik het me goed herinner had die kerel een piramide uitgedacht die de menselijke basisbehoeften in orde van belangrijkheid schikt. Bovenaan staat zelfontwikkeling. Dat ding dat na eten, onderdak, menselijk contact en stabiliteit komt (ruwe gok, ik blijf even uit wikipedia). Het menselijk probleem bestaat er uit dat, om aan de toplaag iets te doen, men aan de andere lagen moet prutsen. De ene verbouwt al iets liever/sneller dan de andere. Omfloerst genoeg? Nul zelfontwikkeling op werk, zeer veel stabiliteit. Er valt niet veel te ontwikkelen in deze situatie zonder zwaar aan de stabiliteit te rammelen.

Nog te omfloerst, in feite. Feit is: ik ben het hier meer dan beu, ondanks woelige economische tijden en een deftig loon. En mijn kramikel diploma.

Ha, zonet kreeg ik telefoon. Ik had me mistypt in een betrekkelijk simpel ding. 'Om daar mee op te passen'. Ok, maar het raakt mijn kouwe kleren niet. Mijn werk nu bestaat uit witteboordsbandwerk, waarbij het belangrijkste is dat ik me niet mistyp. Dan heb ik soms even niets om handen, wordt mij ook niets gevraagd, tot iemand belt om te zeggen dat ik me vergist heb. Vervolgens terug uren radiostilte.

Beestig!

*uche*

Stof. En rust. Ok, ik moet nog een paar dozen uitladn, maar het leeuwedeel zit op zijn plaats. Nu nog de lastige details afwerken: een rustplaats vindenen voor de 'documentatie', dat eufemisme voor brol. Pff...

executive privileges

Niet te geloven. Mijn nieuwe bureau is monsterlijk groot. Er kan makkelijk 2 man in, en een shitload aan kasten. Ik heb zelfs uitzicht op de vijver, een hele vooruitgang van: een gevel.

De verhuis is nog volop aan de gang. Hier steekt een pak bijeen...

A zo'n pak. De hele dag zitten dozen vullen...

Die audit, die (cfr. Sideshow Bob)

En maar vragen stellen. 'Hoe komt dat jullie die verzekeringen vooraf betalen?'. Euh, omdat achteraf betalen nogal moeilijk te rijmen valt met het begrip 'verzekering'?

Dit weekend was eigenlijk weer bevreemdend. In die zin dat het achteraf gezien redelijk klassiek verlopen is. Het vrijdagse Mutske betekende alweer het einde van de avond, vooral door de uitloper van een griepje. Zaterdag mij riant overslapen voor de kapper. Ook niet in enig winkel geraakt. Samen met Jean lukraak de kantine opgekuist: 7 à 8 vuilzakken vol en there's plenty more where that came from. Algauw algauw achter multi's gereden (Puma's). Ze zitten aardig, geen blaren, wel 2 keer ongelofelijk uitgegleden, maar dat was met elke schoen gebeurd. Tenzij bij een met hete zolen die het veld instant ontdooien bij elke stap en wiens toppen bij aanraking van een pappig bovenlaagje automatisch langer worden. Maar die hebt ge niet voor 60 euro.
Bon, na één helft zat het alweer op (of af?) voor mij. Zucht... Alsdan : Trappistenavond @ kantine. Mij toch wel kranig gehouden na een Westvleteren 8, een Rochefort 6 en nog iets (cijfer).
Niet gegeten (enkel wat frieten van Jean gepikt). Vervolgens: Voetbal @ Eldo met de Mati. Zegt mij vaag nog iets... Amper iets gedronken, wel slecht gedarts.
White Shot Nite @ Bloem, ook met Mati. Euh... gelukkig heb ik tal van cola's genomen, evenals liters 'pas', of ik had de 12 uur weer niet gehaald. Toch sloop er af en toe een pintje en een blue thrill tussen. Een 5-tal uur daarna, na een korte, hevige flugelkanonnade naar huis geraakt ('Droes al toe om 5u! De pussies!').

Zondag: recup! En niks van vast voedsel binnengekregen. Mijn nichtje merkte op dat mijn elleboog blauw zag (restanten blue Curacao...). En hop, maandag en dus werk lag te lonken!

Dat was het weekend. Geen clue. Geen katten op koorden, apen uit mouwen. Geen katharsismoment. En neen, ook geen aha-erlebnissen. Ca va, dus.