Genoeg!

Zaalvoetbal! Ik speel het om de andere donderdag in Meise. De setting is als volgt: twee ploegen nemen het steeds tegen mekaar op, de ene bestaat uit oude knarren, de andere bestaat op 2 na uit jongeren. Vaak doe ik mee met de ouderen om toch wat uitdaging te hebben. Maar hun tegenstrijdige commentaren... Ge loopt te veel! (ha!), hoger spelen!,schieten!, nee, terugleggen, simpel!. Ja, zeg, op den duur weet ik het ook niet meer. Ik probeer zo weinig mogelijk personèle te spelen, en dan is het nog niet goed. En wee mijn gebeente als ik een lange pas geef. Ze mogen nog een boulevard voor zich hebben, Anspach maal 2, als de bal een meter voor hun voeten is, vertrekken ze niet en roepen ze: simpel! Ik word er simpel van. Zeker ook van hun dubbele standaarden wat fouten betreft. Soit, we wonnen 4-1 met 2 once-in-a-lifetime doelpunten, een goal na een duidelijke fout en een vierde toen niemand het nog iets kon schelen. Gelukkig ook stond bij ons Joris D in doel...

Om de tegenstrijdigheden nog een keer in de verf te zetten. Ik betaal 20€ lidgeld en nog geen vijf minuten later vraag ik aan die ket of ik mijn truitje mag meenemen. Gaat ge regelmatig komen?

Muziek! Die nieuwe van Customs lijkt nog meer op Interpol dan Interpol zelf! Het wringt dan ook om toe te geven dat ik het een goed nummer vind. En natuurlijk is er het prachtige Envoi van Absynthe Minded. Enough!

vlug

Twee weken niet werken... Dat ging snel. Eerst een lamlendig, lamzuiperig weekend, dan drie dagen professioneel rondlummelen (met een dagske de Eric zijn appartement gaan ontbehangen). Zeven luie dagen in Bulgarije, met als notoire uitspattingen: het lezen van 2,2 boeken (More Information Than You Require, Why your World Will Become a Whole Lot Smaller en een stuk van Oblomov. Voorts: gedronken, gezwommen, gelezen,... Thuisgekomen een dag lang verdwaasd niks doen. Des zaterdags gaan helpen in huis van broer (nu nog stijf in rug) en des zondags opnieuw niet veel soeps gedaan, met het oog op de grote wederindiensttreding.

Het went akelig snel.