all dogs go to heaven

Vreemd toch. Ik rij naar huis na een kalm avondje uit, aan reguliere snelheid, zowaar. Op de Kapellelaan steekt uit het niets op z'n dooie gemakje een soort Jack Russel (hond) over. Rem -> schuif -> bonk! Ik rij beduusd nog 50 meter verder en keer dan op mijn stappen terug. Het beestje lag pal in het midden van de weg, stokstijf. Toen ik me er over boog zag ik dat het nog ademde, maar voor de rest niet de minste krimp gaf... Wat te doen? Stel dat dat beestje nog wat mankt, dan zou ik er nog allerlei halsbrekende toeren voor gedaan hebben. Was het dood, dan was het dood. Nu lag het daar enkel nog te zieltogen, de pijp te voorschijn toverend in het zicht van Maarten. Dus heb ik hem bij zijn vier poten genomen en op de kant gelegd, voor er iemand zou over knallen. Bij het neerleggen merk ik dat mijn hand vol bloed hangt. Pfff... in lichte shock naar huis. 's ochtends: mijn rechter mistlicht is 10 centimeter naar achter geschoten en de zijkant van mijn capot hangt vol bloed. Ik herhaal: pffff...

maxi spaghetti @ Pee Klak, zon., 23u15

Plof. Talloor staat voor mijn neus. Bestek in de aanslag. Eerst wisselen (ben linkshandig, althans om te eten). Kaas mengen. Vloeken omdat die te snel smelt en aaneenkoekt. Harder mengen zonder onmiddellijk resultaat. Pikants toevoegen. Laatste keer checken of alles er is. Oké, toetasten. Lompweg draaien met vork en lepel. Vork zo dicht mogelijk bij mond brengen door simultaan vork op te heffen en hoofd te buigen. Vorkhoofd volledig in mond brengen en bij het verwijderen vork lichtjes afschuren met tanden om eventuele kaasresten te verwijderen. Vluchtig kauwen. Grote volumes slikken. Intussen nieuwe hap klaarmaken met het bevrijde bestek. Proces herhalen aan een steeds sneller tempo naarmate de plat kouder wordt en uw warmteresistentie toeneemt. Checken of overbuur Crahay kan volgen. Me dunkt! Tempo onbewust lichtjes opdrijven om gelijktijdig klaar te zijn. Schrok! Af en toe een kaascluster met enige weerzin naar binnen werken. Voor de vorm een slok cola drinken. Steeds regelmatiger gekletter van bestek op de bodem. Laatste verstekelingen van de eens zo grote massa binnenspelen. Mond afvegen. Fikse teug flets geworden cola nemen. Zweet van voorhoofd vegen. Gebogen rug rechten. Vertwijfeld voor mij uit staren. Betalen. Huiswaarts gaan. Quasi meteen gaan slapen. Zéér uitgebreid en saai dromen. Wakker worden om 4u door last van maag. Tijdje rechtop zitten. Terug in slaap vallen. Zo mogelijk nog saaier dromen. Hopsa, werkentijd!

Wim, ge rant!

Freaky Age, Lady Sovereign, A Brand, Mika, Madonna, Jaspertje Erkens, Kosheen,... zijn groepen waarbij ik de radio (stubru) onverbiddelijk stil zet. Een kleine onderbouwing.

Freaky Age denken dat ze The Strokes zijn. Je moet niet eens ouder dan 20 jaar zijn om dat door te hebben. 'Maar ze zijn Belgisch en ze doen zo hun best!'. Zucht...
Als zij op The Strokes lijken, dan kan ik de concurrentie aan met Andres Iniesta.

Lady Sovereign laat mij Siberisch koud, ware het niet dat ze haar vermangeling van Close to Me van The Cure nogal veelvuldig draaien. So inhuman...

A Brand heeft een paternoster aan nummer één hits in de Afrekening verzameld. Wat niets wil zeggen over de kwaliteit van hun nummers, maar wel over hun volgzame, stemgrage en bovenal onbegrijpelijke fans. Elk nieuw nummer is de zoveelste doorslag van Hammerhead (op zich een oké nummer) en hun Engels is hilarisch beperkt. Veel te veel airplay voor de mannen.

Mika is een janet. Zijn janetterij is noch sympathiek, noch vrolijk, noch origineel,... Plastieke popmuziek kan al eens grappig zijn, niet in dit geval. Eikes.

Madonna is ook een janet. Madge Oldfrapp steelt en kweelt elke jaar wel een nieuw album bijeen en ramt dit door de strot van nietsvermoedende passanten. Zij die haar goed vinden, kunnen niets anders dan toegeven dat ze te lui zijn om haar invloeden op te zoeken (die pakken beter/armer zijn).

Jasper Erkens, Zijne Ergerlijkheid, is vast een sympathieke knul die behoorlijk gitaar kan spelen. Houden zo. Laat hem nog een paar jaar rijpen bij de Chiro of de KSA, maar haal hem aub uit de ether. And his English is quite beperkt too.

Kosheen is gelukkig al lang dood. Toch draaien ze zo nu en dan nog eens een nummertje van dit Drum 'n Bass-doorslagje met een zeer enervante zangeres.

Er zijn ook goeie dingen die tegenwoordig uit België voortkomen. Zo zijn er plots onnozele/leuke groepen met trosjes (the Galacticos, Barbie Bangkok (très Talking Heads), Team William, Superlijm (très Grandaddy),...)

étienne, étienne

Gisteren een avondje Lokerse feesten meegepikt. Het ging er 100% electronisch aan toe. Net toegekomen waren Nid en Sancy hun set aan het afronden met iets klonk als lawaai met een draai. Een beetje kort om een mening over te hebben. Een mitraillete mexicano ('hé, ge moogt hier met een mitraillette binnen!') en wat pintjes later was het de beurt aan Étienne de Crécy. Op een blauwe maandag kocht ik eens een cd van hem (Tempovision), voor het hitje Am I Wrong. De rest van de cd was complete bagger. Daarna was er het betere Superdiscount, een stevig cd'tje met de hulp van vele Franse Dance-coryfeeën. Nu kwam hij met een zeer flashy constructie. Wat jammer was: het nummer waarmee hij opende was eigenlijk meteen ook het beste. Al wat daarna kwam was nogal generisch van aard, met zéér lange opbouw (voor Fast Track mocht het). Ook de klassiekers Am I wrong en Prix Choc werden vakkundig door de mixer gedraaid, maar konden me niet echt boeien. Soit, we raakten toch vlotjes de set door dankzij de enorme lichtshow. Als konijnen naar een lichtbak...

Even bijtanken en daar kwam Orbital. Ik kende makkelijk een tiental nummers van hen, maar toch was ik nooit echt overtuigd. Ik zag het meer als een soort loungerige achtergrondmuziek. Fout, dus. Blijkbaar kunnen deze overleverenden van menige rave er stevig tegenaan gaan (ik mispak mij dus wekelijks!). Hun opener was er direct boenk op (Lush!). En ze daverden onverwijld voort, zonder hun klassiekers te vergeten (zoals The Box , Halcyon and on en Chime). Weinig op aan te merken.

Tot slot passeerde de Duitse DJ's van Digitalism. Ook van hen heb ik een cd (Idealism), getooid met enkele goeie hits. Veel kreeg ik er niet van te horen. Natuurlijk draai je als DJ ook andere nummers, maar het was vooral de manier waarop. Het knalde steeds veel te kort. Vaak was er een aanloop waar geen einde aan leek te komen, dan kwam toch de ontknoping en vijf tellen later waren ze het beu en begonnen ze een nieuwe mix. Het leek wel Dave Clarke in het kwadraat. Ik ben dan maar voortijdig afgedropen.

Het was sowieso een fijn festivalletje, met enkele schitterende rurale tussenkomsten tussen de optredens. Wat een contrast met die wereldgroepen...

plan international

Plannen! Ik haat het altijd een beetje. Tenzij het om vakantie gaat. Nu in september had ik graag een weekje platte rust, vol pension in volle zon, ergens in een semi-beschaafd tot beschaafd land. Bulgarije en andere Oost-Europese landen komen hiervoor in aanmerking. Ik wil er echt geen stap moeten zetten en los drie kilo aankomen zonder een greintje schroom.

Dat is nog korte termijn: enter lange termijn. Volgend jaar in maart twee weken naar Japan... Het hing in de lucht, maar het heeft zonet de eerste tekenen van concretisering gegeven. De vraag is alleen: hoe zo'n fenomenaal land op 14 dagen bezoeken? Een paar dagen kundig verdwalen in Tokio, overstelpt worden door de tempels van Kyoto, naar de oude hoofdstad Nara, het station van Osaka, Hiroshima, Nagano,... Bon, dat valt nog te bespreken. Best lijkt me om bvb in Osaka te landen en te vertrekken uit Tokio. ongetwijfeld meer hierover later.

En sebiet sjotten! yaaah!