Sugi!

Les 2 was al iets vocaler. Je diende te beschikken over een groot voorstellingsvermogen (namelijk: jezelf 5 keer voorstellen op 3 minuten). Het schrijven van de hiragana ging akelig goed, dankzij de bizarre methodiek van het oefenboekje: compleet onzinnige verhaaltjes bij elk tekentje, met steeds terugkerende elementen. Het werkt, me dunkt. Op naar de volgende!

Voorts... De boekhouding is weer afgesloten. Elke drie maand hetzelfde liedje: iedereen zit als opgefokte windhonden te briesen aan de start. Het deadline-konijn wordt gelanceerd en iedereen schiet als een razende uit de startblokken. Velen hebben enkel oog voor het konijn en komen in botsing met elkaar, waardoor het diertje aan hen lijkt te zullen ontsnappen. Uiteindelijk haalt iedereen de finish zo ongeveer tegelijk met het konijn. Uitgeput en nahijgend vragen we ons af waar al die drukte weer voor nodig was. Zo mogen we terug op stal, waar we onnodig opgefokt rondlopen tot de volgende wedstrijddag. En wie zijn de winnaars? De eigenaars en enkele fortuinlijke gokkers.

Klinkt nogal cynisch, maar als je het hele proces een beetje uitkleed komt het daarop neer.

Voetbal! Mijn uitlaatklep! Maar voorlopig even niet. Mijn knie is, vrees ik, overbelast. Net nu mijn motor op punt staat, laat de carosserie het afweten (Metaforendag vandaag?). En het is zo'n sluimerend geval dat de ene dag lijkt te genezen en de dag erop erger lijkt dan tevoren. Zo was ik dit weekend zeer rustig, vermeed elke belasting (zoals het een goed boekhouder betaamt), het leek zo goed als geklaard, maar een half uurtje onnozel crossen achter de kindjes van mijn zus en het was terug naar af (en zelf nog verder dan af). En zo wordt die redelijk goede conditie zomaar in de vuilnisbak gekieperd. *zware zucht*

Gambatte, Wim!

Hajime!

Gisteren eerste les Japans. Het doet raar om voor het eerst in een paar jaar terug op de scholbanken te zitten. Doe daar nog een geut stekende koppijn en een snuifje razende honger bij... Maar bon, de les. Het was razend interessant. De lerares is iemand die duidelijk alle aspecten van de taal bevat. Ze gooide met taalkundige termen (diftongering! monosyllabisch!) die ergens nog in een achterhoek van mijn brein zaten. Het lessenpakket dat ze vooropstelt is ook goed uitbreid. Meteen hiragan leren schrijven, meteen veel spreken, veel zelf oefenenen,... Dat laatste wordt effe wennen, zo terug huiswerk maken en CD's napapegaaien.

mja, we zullen zien wat het geeft.