Lokomotiv Centrum – Dynamo Wijndaal
Boris
Ronald Hans Jeroen Wim (Mathi)
Arnout Davy Bram Jo (Knälli)
Corre (Jeroen 2) Miche
Zomaar een novemberavond. Loko treedt voor de elfde keer aan dit seizoen, met het degaradatiespook al lang niet meer een schim in de verte, eerder een lastige vriend die zichzelf te pas en te onpas uitnodigt. Dagelijks. Tegenstander voor partij 11 van het seizoen was Dynamo Wijndaal, een ploeg die het dit jaar ook niet al te best doet, zich toch een kleine 10 punten boven ons vertoeft, en die ons eerder al enkele kletterende pandoeringen heeft uitgedeeld. Kortom alle voortekenen van de overwinning waren er.
Bram haalde na net geen drie seconden onnodig de defibrilator boven door nogal onoordeelkundig de bal terug te spelen op Boris. Gelukkig was Dynamo’s zwarte parel ook nog niet op zijn qui-vive en gleed hij op overtuigende wijze onderuit. Iedereen meteen bij de les, en zowaar: Loko begon zich te manifesteren als een redelijk goed idee. Achterin werd goed gesproken, we toonden ons genezen van het overhaaste acteren van de laatste weken. Kwam daar nog bij dat een van de Dynamo’s zich vroegtijdig blesseerde (aan zijn been en dankzij het exploot van des tuinders vriend, de mol): hun laatste wissel meteen opgebruikt. Loko toonde enkele combinaties die ons toendertijd in tweede hebben gebracht, gewiekst en onbevangen infiltreerden we diep op de helft van de tegenstander. Zo glipte Corre door de buitenspelval en kon hij alleen op doel af. Hun doelman, aimabel als een ontstoken aambei, zat er nog met een hand tussen, maar Corre kon in de rebound binnentikken. De doelman kreeg daarna amper geel na een kanonnade van verwensingen aan het adres van de scheids. Goed, 1-0 voor, wat nu gedaan? Niet echt het wekelijkse scenario. Dynamo brak enkele keren scherp uit, en nog geen tien minuten na de opener stonden de bordjes alweer gelijk. Een lage voorzet vanop rechts vond zich een weg door een bos van Loko-benen, waarop hun spits Boris kansloos liet. Aangeslagen waren we allerminst (tegengoals genoeg verwerkt dit jaar). Jo werd goed in de loop aangespeeld op links, achtte de rest van het te overbruggen terrein nogal overdadig en liet zich gepast en foutief tackelen. Tot eenieders verbazing kreeg de man geeneens een kaart. Op slag van rust kwam Loko nog goed weg toen een Dynamoër vrij kon aanleggen en de paal trof.
Er was een tweede helft. Dankzij de goedwillige délégué van Dynamo, die liever de wedstrijd gespeeld zag dan ze te laten staken voor de invallende duisternis. Knälli kwam in de plaats van Jo, en even later vervingen Mathi en Jeroen 2 Wim en Corre. Loko bleef een goede organisatie behouden tegen een Dynamo dat duidelijk al betere tijden gekend heeft. Na 5 minuten werd werd Knälli mooi vrijgezet op links. Hij kon alleen op doel, de keeper zat er nog met een hand tussen, maar gelukkig was Miche gevolgd om binnen te tikken. En gelukkig voor Dynamo vond de ref ter plekke een nieuwe regel uit die stelt dat het offside is als de bal vooruit gespeeld wordt. Er volgde veel middenveldspel, een troep eenhoorns kwam salto’s maken in de middencirkel (geen idee, ket, ik was gaan douchen). Kortom, het gelijkspel werd zorgvuldig in stand gehouden, zij het dat Loko steeds gevaarlijker werd op de uitbraak. Na een afgeslagen aanval werd voorstopper Jeroen op rechts aangespeeld. Die vond goed Miche op de linkerflank. Die zag dat de keeper in niemandsland stond en vloerde hem met iets knaps tussen een stifter en een lob. Loko zowaar uitzicht op 3 punten! In de slotfase kon Arnout nog alleen op doel af, maar hij werd overduidelijk foutief van de sokken gelopen door een Wijndaler. De ref toonde zich alweer innovatief op vlak van regelgeving en floot niet eens voor een fout. Veel vijven, zessen, zevenenhalven later haalde Loko eindelijk en voor het eerst dit seizoen de eindmeet met 3 punten!
En dat deed fucking deugd. Na vele matchen waar we niet beschaamd moesten zijn met een punt (of zelfs drie), dan eindelijk de eerste winst binnen! Laat het een lanceerplatform zijn voor de rest van het seizoen, voor een heroïsche remonte zoals zelden beschreven. Volgend weekend genieten we een weekje rust en op 7/12 zijn we terug op post op het hellend vlak van Vaillant. Vol gas! Vroaaar!
1-0: Corre (assist?)
2-1: Miche (Jeroen)
