hahahahhahaar

Karel woelde nogmaals door zijn haar en dacht: 'Toch wel eens tijd dat ik naar de kapper ga.' Niets weerhield zijn denken ervan om omgezet te worden in een doen. Zo nam hij zijn gsm en belde naar kapsalon François.
'Met kapsalon François, goeiemiddag.'
'Goeiemiddag François,' sprak Karel en zijn haren klitten in elkaar van angst, 'mijn haren zijn te lang. Ik neem aan dat u mij kunt helpen om deze situatie te verhelpen.'
'Helpen verhelpen is mijn stiel, meneer,' sprak François integer, 'zeker als daar haar bij te pas komt. Komt u gerust langs om uw probleem uit de doeken te doen.'
'Ik wil niet vrijpostig lijken, maar wat kan het u eigenlijk schelen? Krijgt u niet dagelijks van deze telefoontjes. Het moet zo stilaan uw kouwe kleren niet meer raken, al dat haar. Op dit eigenste moment zou ik in uw plaats mijn tanden stukknarsen voor die zoveelste bellende pummel die zijn haar niet in bedwang kan houden.'
'Welnee, meneer, zulke vragen stemmen niet tot extreme onderlinge wrijving van mijn kiezen. Integendeel, ik zie het als mijn roeping om elke vraag naar haarsteun te beantwoorden. Het zou me zelfs ernstig teleurstellen als u nu door schroom overvallen zou inhaken. Slapeloze nachten, meneer, dat geef ik u op een briefje.'
'Mijn excuses, François, mijn inlevingsvermogen is blijkbaar toch niet wat het geweest is. Ik herinner me nog goed hoe ik me eens inleefde in een tandarts. Dat lukte toen probleemloos. De man in kwestie was zelfs alle gevoel van identiteit kwijt. U weet hoe dat gaat.'
'Om eerlijk te zijn, weet ik dat niet, meneer. Kunt u mij daarover verdere uitleg verschaffen...'
'...terwijl u mijn haarproblemen onder de loep neemt?', onderbrak Karel. 'Ha, ik mag dan wel mijn inlevingsvermogen verloren hebben, iemand de woorden uit de mond nemen kan ik nog steeds als...'
'... de beste?', waagde ook François zijn kans.
'Zo goed nu ook weer niet,' zei Karel,'zeg maar zoals de gemiddelde tandarts.'
'Alle lof dan voor uw inlevingsvermogen, meneer.'
'Ach, het was verre van een gemiddelde tandarts, François. Spaar dus uw lof voor iemand die het wel verdient.' Karel was weer zijn ootmoedige zelf.
'Kunt u mij zo iemand aanraden, meneer?'
'Wat dacht u van uw moeder?', opperde Karel meteen.
'Tot op heden niet veel, nu ik er zo aan denk.' François was duidelijk van zijn melk.
'Dat komt nog wel. Met de jaren.' suste Karel.'Maar ik zou sowieso nooit al mijn lof aan één persoon geven. Er is altijd wel iemand anders die ook wat lof kan gebruiken. Je maakt fouten, François.'
'Verschoning, meneer,' prevelde die, 'ik ben maar een simpele kapper. U moet verstaan dat zulke concepten mijn kappershoofd ver te boven gaan.'
'Is het van die aard dat je nu met pruilende lip terugdenkt aan al die gemiste kansen in het onderwijs, en dat je vervloekt dat je met Nancy en Cindy de danscafé's onveilig maakte in plaats van eens een boek open te slaan zoals het een normaal mens betaamt?'
'Ja, meneer, dat komt aardig dicht in de buurt. Hoe wist u dat van Nancy en...'
'Ha', stiet Karel zelfverzekerd uit terwijl hij inhaakte,'dat lijkt me wel voldoende inleving voor een stiel als de deze.'
Hij nam trots de keukenschaar ter hand en zette het op een knippen. 'Trouwens, zo lang is mijn haar nu ook weer niet', dacht Karel voldaan en hij knipte in zijn oor.