Trouwens, er is bijna licht aan het einde van de werktunnel. Gisteren zat ik hier godbetert tot 21u30, voor de rest ben ik een maand lang bijna niet voor 18u30 naar huis geraakt. Hetgeen me meer verontrust is dat sommigen dit blijkbaar de normaalste zaak ter wereld vinden, dit batenloos overwerken ten koste van uw sociaal leven. En ook dat het alweer rap went. 'Oh, ik blijf tot 7 want dan kan ik vlotter afprinten op de gang'.
Alles is natuurlijk zeer relatief. Een arm Chineeske zou zonder verpinken 28 uur op een dag werken met de gedrevenheid van een mier op speed. Aan de andere kant zal de stereotiepe Spanjaard na de middag enkel nog rustig zijn avondeten bijeen fantaseren (eender wat). Wij, Vlaampjes, neigen meer naar de mier. Maar wie bepaalt ons gemiddelde? Onze buur, onze baas, onze vrienden en familie (die het ook weer hebben van...). Er valt niet aan te ontsnappen. En te bedenken dat de mens van nature lui is. Anders hadden we nooit het servo-stuur uitgevonden. Hoe meer dingen we uitvinden om het ons gemakkelijker te maken, hoe meer we ons zelf in de nesten werken. Kijk nu naar een PC (u was toch bezig): een tekstverwerker was nog nooit zo duidelijk en uitgebreid. Alleen is niemand nu nog tevreden met een rechtlijnige, gortdroge tekst. Neen, alle registers moeten opengetrokken worden om het allemaal zo leuk en uptempo mogelijk te doen lijken (ik had hier al lang ergens een alinea kunnen zetten...).
Hoedanook, deze metaforische traktor is al genoeg in de modder vastgereden en dus kuis ik voortijdig mijn schup af.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten