all dogs go to heaven

Vreemd toch. Ik rij naar huis na een kalm avondje uit, aan reguliere snelheid, zowaar. Op de Kapellelaan steekt uit het niets op z'n dooie gemakje een soort Jack Russel (hond) over. Rem -> schuif -> bonk! Ik rij beduusd nog 50 meter verder en keer dan op mijn stappen terug. Het beestje lag pal in het midden van de weg, stokstijf. Toen ik me er over boog zag ik dat het nog ademde, maar voor de rest niet de minste krimp gaf... Wat te doen? Stel dat dat beestje nog wat mankt, dan zou ik er nog allerlei halsbrekende toeren voor gedaan hebben. Was het dood, dan was het dood. Nu lag het daar enkel nog te zieltogen, de pijp te voorschijn toverend in het zicht van Maarten. Dus heb ik hem bij zijn vier poten genomen en op de kant gelegd, voor er iemand zou over knallen. Bij het neerleggen merk ik dat mijn hand vol bloed hangt. Pfff... in lichte shock naar huis. 's ochtends: mijn rechter mistlicht is 10 centimeter naar achter geschoten en de zijkant van mijn capot hangt vol bloed. Ik herhaal: pffff...