natuurlijk

Mijn benen zijn stilaan om zeep. Ik denk dat ze jaloers waren toen ik onlangs nieuwe banden had laten steken. De motor (1.9 Turbo-Duvelinjectie) doet het prima, maar het onderstel laat het afweten. Mijn linkerkant vooral. Mijn ligamentjes zijn overspannen waardoor andere rare voetonderdelen overbelast raken. Mijn dikke teen acteert al 4 maanden vreemd sinds ik hem majestraal verstuikte. Noem hem maar de Peter Van Asbroek van mijn tenen. Hint: probeer geen hoge volley op een dwarrelbal die van schuin achter u komt. De kloterij is dat ik graag puntertjes geef. Er gaat geen training of wedstrijd voorbij of ik bezeer mijn teen opnieuw op die manier. Deze zaterdag nog gaf ik, naar mijn mening, een puike diepe bal op Jean. Vol met die teen getrapt. We kregen een corner. Terwijl ik erover zat te jammeren tegen hun spits, kopte Miche de enige goal van de wedstrijd binnen. Allemaal met dank aan Peter Van Asbroek.

Mijn nieuwste aanwinst is een schimmel. Laat ik hem Jos noemen. Jos teistert mijn voetzolen. Hij verschaft jeuk op de lastigste momenten. Daarom pest ik hem tweemaal daags met een anti-schimmelspray. Nu is hij nog een schim van zichzelf.

Alles bij elkaar is het simpel: ik moet doorbijten. Als ik nu een weekje rust en Freek/Fred speelt een dijk van een wedstrijd, dan is het terug naar het bankske. Ik kan u zeggen, er is geen bank in Noord-West Vlaams Brabant waar ik niet op gezeten heb. Mogelijke hiaten in deze prestatie wens ik allerminst op te vullen. Dat voorgekauwde zinnetje: 'Als de ploeg maar wint' is zo fake als iets. Natuurlijk is er dan blijdschap, maar er is geen voldoening. En geen inspanning. De pinten na de match smaken gewoon veel minder verdiend.

Uiteraard. 'Uiteraard'? Ajuinopgrond. Weg met de hydrocultuur! Groenten moeten naar grond smaken.

'Vanzelfsprekend'. Een egotripper, dus. Of iemand die van zich laat spreken.