De ochtend stond me niet aan

Ik lag in mijn kamer en stond er op. Mijn tong leek te groot voor mijn mondje's maat en oogluikend stapte ik met een been uit bed. Om me aan te kleden moest ik alles uit de kast halen, maar ik trok er me niet veel van aan.Onder het motto : 'Hoop doet leven', zette ik mezelf eens flink te kakken. Het leek verkeerd uit te zullen draaien, maar het liep redelijk goed af. Op papier zag het er niet zo rooskleurig uit. Opgelucht nam ik de aftrap richting interne keuken. Het was nog voor de bakker, dus at ik uit protest Mars. 'Genoeg gezeverd', dacht ik, waarop ik slikte. Zoetjesaan werd de dag ontraden...