Bedoeïnen?

De sjamaan depte het zweet van zijn voorhoofd. Zijn profetiën kwamen normaal als bij wonder steeds uit. Deze keer was het echter al een eeuwigheid geleden dat het volk nog te eten had gekregen. Zijn positie kwam in het gedrang. Hij wist dat hij perfect inwisselbaar was voor een andere, meer ambitieuze charlatan. Zo is het leven nu eenmaal als je afhankelijk bent van de grillen van de goden. Hij waarde angstvallig in het rond. Elke blik die de zijne kruiste leek wel vijandig. Het volk morde steeds luider, en hoewel ze voorlopig bleven staan, voelde hij hen steeds naderbij. Hij begreep hun onrust maar al te goed. Hij had hen vers voedsel beloofd bij het eerstkomende nachtlicht. Maar de komst van - en het nachtlicht zelf- bleven uit. De wijzen uit de stam probeerden al eonen om de komst van het licht accuraat te voorspelen, maar zonder succes.

Het morren werd steeds luider. Hij ontwaarde gevloek in de achterste rangen. Weldra zou de meute aggressief worden. Met de moed der wanhoop stak hij een laatse smeekbede aan: "Oh machtige God, aanhoort dit gebed! In alle nederigheid onderwerpen wij ons aan Uw goeddunken! Wij koesteren ons in Uw aanschijns, oh Almachtige. Laat op ons nederdalen het voedsel der Goden, Uw mana dat leven brengt!"

Het volk verstomde onder zijn geweeklaag. De blikken waren vol spanning omhoog gericht. "Oh weledelgestrenge Heer, toon ons Uw genade en spaart Uw trouwe volgelingen van de ondergang! Slechts bij Uw gratie is ons bestaan gerechtvaardigd, oh Heer"

Niets. Het gemor stak weer op, ditmaal veel heviger. "Blasfemie!", hoorde hij plots. "De sjamaan is uit de gratie van God gevallen! Verwijder hem! God heeft immers tot mij gesproken. We moeten hem offeren voor Zijn gratie!" De sjamaan had van hem niets anders verwacht. Hij aasde al langer op zijn job en maakte van de minste gelegenheid gebruik om hem in discrediet te brengen. Niet erg moeilijk, aangezien de sjamaan er een liederlijk leven op nahield. Geen vrouw uit de stam was niet door hem gezegend geweest.

De hele stam kwam op hem af, dit terwijl "Offer hem!" die nieuwste zomerhit leek te worden.
"Tja, ik mag al blij zijn dat ik het zo lang heb volgehouden", monkelde de sjamaan. Ontredderd sloot hij zijn ogen.

Ik plof op mijn bed. Na twee weken vakantie is het altijd zalig om terug in uw eigen bedstee te duiken. Ik woel me in een confortabele positie en pulk eens duchtig mijn neus. Een dot van een neuskeutel verdwijnt met veel fingerspitzengefühl achter mijn bed. Terwijl ik bij mezelf denk: "Waar gaan al die keutels toch naartoe?", val ik zachtjes in slaap.